Í krafti eigna sinna lagði megnan fnyk af Jóhanni. Hann var hátekjumaður, með yfir 65 þúsund krónur í mánaðarlaun. Þekking hans á hlébörðum var óþrjótandi, enda kom hann sjö sinnum fram í Dagsljósi á tveggja vikna tímabili. Lagsmaður hans, hann Einar, var stærri en Jóhann og augu hans voru grænlensk og full af brauðskorpu. Hann hafði auk þess þrjá yddaða nagla tengda ennisholunum með spotta sem gerðu honum kleift að rata. Þó ekki væri nema um Fossvoginn. Vilji Einars var sterkari en Jóhanns og hann var sjálfskipaður formaður Ipswich klúbbsins. Báðir voru þeir starfsmenn fjármálaráðuneytisins þar sem þeir sáu um að flokka mislita léreftsbolta. Auk þess sat Jóhann í nefnd þeirri er réð vali á landsliðsþjálfara júdólandsliðisins. Nefndarfundi sátu ásamt honum, umsjónarmaður Skonrokk þáttanna fyrrverandi og brúnleit skepna með yfirvaraskegg á tungunni sem vildi láta kalla sig Joe.
Þrándur Bjarni var tengdur Jóhanni órjúfanlegum tengslum gegnum sameiginlega foreldra og Einar var þeim bræðsum afar hjartfólginn. Saman höfðu þeir átt margar unaðsstundirnar yfir gosvíni í einbýlishúsinu í Seiðakvíslinni, í hrókasamræðum um dásemdir keltneskrar matagerðar og listamanninn Andreu Gylfadóttur.
Þegar Einar fór á Kvíabryggju dó eitthvað í brjóst þeirra bræðra og þeir snéru sér alfarið að innflutningi á nuddolíum og hundakúnstum í fjölmiðlum. Fyrst ber að nefna árás Þrándar Bjarna með glært mauk á húðinni, á stafsmann Endurvinnslunnar eftir pallborðsumræður í 19-19. Þar sem Þrándur Bjarni reif upp á starfsmanninum kviðinn með glerbroti, sleit burtu miltað og græddi í stað þess 1/2 líter af frosnum eplabrassa. Allt í beinni útsendingu. Hann slapp með skrekkinn í það skiptið sökum galla í málsmeðferð. Jóhann hafði þá einnig nýlega komist á síður blaðanna fyrir að komast í kast við lögin. Hann hafði flutt inn fyrir jólin, 850 villta hlébarða úr frumskógum Kamerún. Á aðfangadag sluppu þeir úr skottinu á Hondunni hans og átu allar jólasteikur á Grafarvogssvæðinu. Jóhann var skildaður af héraðsdómi til að kaupa: 6500 hamborgarahryggi, 1200 rjúpur, 2300 hangikjötslæri, þar af 1400 kofareykt frá KEA. Auk tveggja fjölskylduskammta af kjúklingabitum frá Kentucky sem stórfjölskylda í Rimahverfinu hafði pantað sér á Þorláksmessu og hitað upp á aðfangadag í jólamatinn. Jóhann áfrýjaði ekki dómnum.
Hlébarðarnir voru sendir í afvötnun og síðan komið fyrir í 13 félagslegum kjallaraíbúðum í Jóru- og Unufelli. Þeir hafa flestir náð að aðlagast lífinu á Íslandi vel. Einn hefur hafið nám í næringarfræði við háskóla Íslands, tveir kvenhlébarðar hafa þegar lokið námi úr snyrtiskóla Bergþóru og vinna nú sem förðunarfræðingar. Annar úr hópnum, Guðjón, hefur meira að segja opnað eigin matsölustað þar sem áður var Grillhúsið og tekur nú til sín gestakokka frá öllum heimshornum. Í síðasta mánuði voru þar bæði kanadískur elgur og lamadýr, pólitískur flóttamaður frá Nepal. Mörgum finnst þetta setja skemmtilegt krydd í íslenska matargerð og mæla eindregið með því að allir sem ekki hafi prófað fari á glæsilegt jólahlaðborð Adams nú í desember og bragði á þeim dýrindis málsverðum sem hann galdrar fram með loppum sínum. Desertinn sjáflur er ósvikinn frómas sem svíkur engann. Enda er það enginn annar en hinn landskunni kokkur og skemmtikraftur, Kalli sílamáfur sem útbýr þennan gómsæta rétt. Hann ælir fyrst fínlegu grænu galli í brauðform, bætir í smá slettu af sítrónusafa og klípu af smjöri. Síðan þeytir hann réttinn með vængafli í 13 klukkustundir samfellt. Og þessi þeyting verður að eiga sér stað í algjöru myrkri með Tanitu Tikaram sér við hlið, vafða í örþunna himnu. Kalli segir ennfremur að til að fá fram þetta sérstaka bragð sé upplagt að vera búinn að innbyrða a.m.k. einn 500 króna seðill og gamlan kexlager.